Tuż za starym, pięknie położonym miasteczkiem Mayenfeld zaczyna się ścieżka wiodąca przez zielone, pełne drzew łąki aż do podnóża wysokich gór, spozierających poważnie w dolinę. Zaraz od miejsca, gdzie ścieżka zaczyna się piąć po zboczu, widać wrzosowiska, krótką trawę, czuje się mocny zapach górskich ziół. Ścieżka wspina się stromo, wprost ku Alpom.
Pewnego pięknego, czerwcowego ranka szła tą wąską ścieżynką rosła, silnie zbudowana dziewczyna, góralka z tych okolic, wiodąc za rękę dziecko, którego policzki pałały tak silnymi rumieńcami, że płomieniście błyszczały poprzez opaloną na brązowo skórę. Nic dziwnego. Mimo upalnego dnia dziecko było tak opakowane, jakby miało uchronić się przed najsilniejszym mrozem.
Mała dziewczynka mogła mieć około pięciu lat, trudno było jednak poznać, jak wygląda w rzeczywistości, gdyż kilka sukienek, włożonych jedna na drugą oraz ogromna czerwona chustka czyniły z niej bezkształtną bryłę. Nogi tkwiły w ciężkich, okutych góralskich trzewikach, a dziecko pięło się z trudem pod górę. [fragment tekstu]